فیلترهای استخر فیلترهای استخر معمولا از نوع فیلتر شنی با مخزن های بزرگ هستند که از فایبر گلاس، بتن و یا فلز ساخته شده و شامل یک بستر ضخیم از شن مخصوص می‌باشند. آب از بالای مخزن فیلتر وارد شده و توسط نیروی جاذبه زمین، به سمت پایین حرکت و از روی شن ها عبور می‌کند. ذرات ریز شن، آلودگیها و کثافات را به خود جذب کرده و در انتهای مخزن، آب تصفیه شده خارج می گردد. به مرور زمان و با توجه به گرفتگی منافد داخل فیلتر شنی، شدت جریان آب در فیلتر کاهش می یابد.که این امر را می توان از روی گیج های فشار ورودی و خروجی فیلتر و مشاهده اختلاف فشار میزان کاهش جریان را کنترل نموده و در صورت نیاز فیلتر را شستشوی معکوس (Back Wash) نمود. در بعضی استخرها بجای فیلتر شنی از فیلتر کارتریجی و یا فیلتر دیاتومه استفاده می شود. در فیلتر کارتریجی ، فیلتر ها از پوشش پلی استر یا ورقه های موج دار ساخته شده اند. این فیلترها، نیازی به شستشوی معکوس نداشته و بعد از چند سال (حداکثر هشت سال) فیلترها باید تعویض گردند. در فیلتر دیاتومه، آب از روی پوشش مشبکی از جنس دیاتوم ( فسیل های باقی مانده از ارگانیسم های دریایی) عبور می کند. در ضمن بخاطر تبخیر، سیستم شستشوی معکوس، ورود شناگران و حرکات آن ها درون آب و آب حمل شده به بیرون و هدر رفته توسط آن ها، باید پمپ و فیلتر به آب شهری نیز متصل باشند تا این کمبود آب را جبران کنند. سیستم پمپ استخر قلب سیستم تصفیه آب استخر، پمپ آن است. پمپ، آب خروجی از سیستم تخلیه را از فیلتر عبور داده و مجدداٌ به کاسه استخر باز می گرداند. قبل از پمپ، یک صافی فلزی قرار دارد تا برگ و آشغال های احتمالی باقیمانده که ممکن است باعث از کار افتادن و یا صدمه دیدگی پمپ شود را جمع کند. مواد شیمیایی استخر جدا از فیلتر، بخاطر دلایل زیر ضروری است تا جهت توازن شیمیایی آب، مواد شیمیایی به آب تزریق شوند: • توازن شیمیایی نامناسب آب می تواند سبب تحریک پوست و چشم شود. • آب با توازن شیمیایی نادرست می تواند به قسمت های مختلف استخر صدمه وارد کند. • عوامل بیماری زای خطرناکی مثل باکتری در آب وجود دارند. استخر، مکان خوبی برای انتقال میکروارگانیسم های بیماری زا از یک فرد به فرد دیگر است پس باید یک سیستم ضدعفونی برای از بین بردن این عوامل بیماری زا وجود داشته باشد. ضد عفونی کننده متداول استخرها، کلر می باشد که بصورت ترکیبات شیمیایی “هیپوکلریت کلسیم” (جامد) و “هیپوکلریت سدیم” (مایع) وجود دارد. وقتی ماده جدید یا آلودگی وارد آب می شود، کلر بصورت ترکیبات شیمیایی مختلف از جمله “اسید هیپوکلرو” با آنها واکنش نشان می دهد. اسید هیپوکلرو، باکتری ها و عوامل بیماری زا را بوسیله تخریب ساختار آنزیم های آنان از بین می برد. ضد عفونی کننده‌های دیگری مثل برم می تواند جایگزین کلر شده و همین کار را با نتایج کمی متفاوت انجام دهد. متخصصین سیستم تصفیه آب استخر، پیشنهاد می کنند که در فرایند تصفیه، کلر توسط تزریق به آب اضافه شود. چون در صورت استفاده مستقیم مثل استفاده از قرص، کلر در یک نقطه متمرکز شده و توزیع یکنواختی در آب استخر نخواهد داشت. باید توجه داشت که اسید هیپوکلرو می تواند با آمونیاک (موجود در ادرار) نیز ترکیب شده و تشکیل “کلرو آمین” دهد. کلرو آمین نه تنها خاصیت ضدعفونی کنندگی ندارد بلکه سبب تحریک چشم و پوست شده و بوی ناخوشایندی نیز دارد. میزان PH آب استخر PH آب، میزان اسیدی یا قلیایی بودن آب را نشان می‌دهد. یکی از وظایف مهم سیستم تصفیه آب استخر حفظ تعادل شیمیایی آب استخر است .در آبی که توازن شیمیایی برقرار نباشد،واکنش های شیمیایی نامطلوبی رخ می دهد. آب اسیدی باعث خوردگی تجهیزات فلزی، پوسیدگی سطحی و تحریک پوست می شود. آب قلیایی نیز باعث پوسته پوسته شدن سطح استخر و تجهیزات لوله کشی می شود. هم غلظت بالای اسیدی و هم غلظت بالای قلیاییت، روی کلر اثر می گذارد. اگر آب زیادی قلیایی باشد کلر نمی تواند عوامل بیماری زا را از بین ببرد و اگر زیادی اسیدی باشد به سرعت پراکنده می شود. PH استخر بین ۷٫۲ و ۷٫۸ پیشنهاد می شود و برای تنظیم آن اسید یا باز اضافه می شود. مثلا با اضافه کردن کربنات سدیم یا بی کربنات سدیم، PH را افزایش و یا با بی سولفات سدیم، PH را کاهش می دهند. نگه داشتن توازن شیمیایی در یک استخر یک فرایند مداوم است. زیرا هر ماده جدیدی که وارد آب می شود، ممکن است روی PH آب اثر بگذارد. علاوه بر PH، قلیاییت کلر، سختی کلسیم و TDS ( مواد جامد محلول در آب) نیز باید تحت کنترل باشند. در مقالات گذشته، در مورد مدار تصفیه آب استخر توضیحاتی ارائه شده بود. طبیعی است که در این فرآیند، فیلتر استخر شاید مهمترین تجهیز مورد استفاده بوده و از اهمیت بالایی در عملکرد کل سیستم تصفیه آب استخر برخوردار است. البته نکته مهمی که می‌بایست به آن توجه داشت، این است که هدف اصلی استفاده از فیلترها در تصفیه آب استخر، جداسازی ذرات جامد خارجی موجود در آب است و فیلتر به تنهایی قادر به ضدعفونی کردن آب و از بین بردن میکروارگانیسم‌های موجود در آن نمی‌باشد. برای ضدعفونی کردن آب لازمست تا آب خروجی از فیلتر، توسط مواد شیمیایی مناسب پیش از ورود مجدد به استخر، ضدعفونی شود. معمولاً برای تصفیه آب استخرها، استفاده از سه نوع فیلتر متداول است که در ادامه به صورت مختصر در مورد هر کدام از آنها توضیحاتی ارائه خواهد شد: فیلتر شنی (Sand Filters) در فیلترهای شنی، از شن و سنگ ریزه برای زلال سازی و تصفیه آب استخر استفاده می کنند. مکانیزم کار این فیلترها بسیار ساده است. آب آلوده جمع آوری شده از استخر، از بالای فیلتر وارد شده و ضمن عبور از لایه‌های مختلف شن و سنگریزه، از قسمت تحتانی فیلتر خارج شده و به این ترتیب، مقدار قابل توجهی ار آلودگی‌ها از آب گرفته می‌شود. باید توجه داشت که فرآیند تفکیک آلاینده‌ها در فیلترهای شنی از دو طریق صورت می‌گیرد: 1- ذرات درشت جامد و معلق موجود در آب، در فواصل و حفره‌های ریز بین دانه‌های فیلتر گیر می‌کنند. 2- از آنجاییکه مواد ژلاتینی و لخته‌ها بخوبی به دانه‌های شن می‌چسبند، برای بالابردن راندمان فیلتر، به آب ورودی فیلتر موادی (مانند سولفات آلومینیوم) می‌زنند تا آلودگی‌های موجود در آب را به شکل لخته درآورده و بهتر در فیلتر شنی جدا شوند. طبیعی است که بعد از مدتی، فیلتر شنی کثیف شده و نیاز به شستشو دارد. علائم این کثیفی، بالا رفتن فشار فیلتر و کاهش جریان آب خروجی است. برای تمیز کرن فیلتر شنی، لازمست تا جریان آب معکوس شده و ضمن شستشوی شن و سنگریزه‌ها، آب استفاده شده برای شستشوی فیلتر، از آن خارج شود. به این عمل، "شستشوی معکوس" فیلتر (Backwash) گفته می‌شود. در فیلترهای شنی جدید، عمل شستشوی معکوس بسادگی و توسط شیری که روی فیلتر قرار دارد، انجام می‌شود. بعد از چندین مرتبه شستشوی معکوس فیلتر و در صورتیکه به مرور زمان، شن و سنگریزه‌ها بقدری کثیف شوند که کارایی خود را از دست داده باشند، کل شن و سنگریزه فیلتر تعویض خواهد شد.