آموزش پیوند زنی نهال

قبل از آشنایی با انواع پیوند زنی درختان میوه و همین طور شرایط محیطی لازم برای آن بهتر است ابتدا با تعریف پیوند آشنا شوید. در پیوند اتصال بین دو درخت متفاوت فراهم می شود. پیوند زدن درخت زمانی میسر می شود که این دو گونه متفاوت بعد از مدتی با یکدیگر یکی شوند و جوش بخورند. در این صورت از دو ترکیب متفاوت یک گونه گیاهی به وجود آمده است. این درخت تولیدی می تواند به شکل واحد به حیات خود ادامه دهد.در علم باغبانی به قسمتی که نمو گیاه را در بر می گیرد، فروزیست یا پایه می گویند و قسمت هایی که نواحی هوایی گیاه پیوند داده شده را شکل می دهد، فرازیست یا پیوندک نامیده می شود.

امکان جوش خوردن بیشتر با تشابه بین دو گیاه فراهم می شود. یعنی هر چه این دو گیاه ار نظر خانوادگی و ژنتیکی به یکدیگر شباهت داشته باشند، امکان موفقیت در پیوند درخت بالاتر می رود. ضمن اینکه زمان کمتری برای جوش خوردن دو درخت نیاز دارید. به عنوان مثال درخت گیلاس و آلبالو شرایط پیوندی خوبی با یکدیگر دارند. چون از نظر ژنتیکی به یکدیگر شبیه می باشند. همچنین برای پیوند زدن بهتر است نحوه صحیح پیوند زدن درخت آشنا باشید.
چینی ها پیشگامان علم پیوند درختان بوده اند و شواهد نشان می دهد که قبل از میلاد مسیح از این علم آگاه بوده اند. عمل پیوند زنی درختان میوه در زمان امپراطوری روم نیز انجام می گرفته است.

پیشینه پیوند از قرن ۱۳ تا ۱۶ میلادی انجام می شده است. این موضوع شکل گیری گیاهان جدید و انتقال آن ها به مکان های دورتر چون اروپا را فراهم کرد. گیاهان انتقال یافته با روش پیوند زنی افزایش می یافتند. در این زمان اطلاع جامعی در زمینه پیوند درخت وجود نداشت. بیشتر این کارها به روش تجربی انجام می گرفت.

پیوند مجاورتی در اواخر قرن هیجدهم شکل گرفت و آگاهی از شرایط جریانی شیره گیاه زمینه ساز شناخت این پیوند شد. پیوند مجاورتی در سه گونه درختی فراهم شد.
هدف پیوند زنی درخت برای تهیه یک ترکیب با کیفیت انجام می گیرد. این پیوند به شرایط فیزیولوژیکی گیاه و وضعیت محیطی بستگی دارد. البته نحوه پیوند زنی درختان میوه، زمان انجام این عمل و شکل گیاه اهمیت زیادی در انجام این پیوند دارد.

برای پیوندهای جوانه زمانی بین اواخر خرداد تا اواخر تابستان را انتخاب می کنند. پیوندهای چوبی بیشتر از اواخر زمستان تا زمان رشد گیاه را شامل می شوند. هدف از پیوند زدن درخت میوه ایجاد تغییر مثبت در محصول دهی نهال میوه و بهبود کیفیت آن هاست. این پیوند نحوه گرده افشانی در باغ، محصول دهی درخت و شکل رویش درخت را تحت تاثیر قرار می دهد.

در این پیوند از پایه های پیوندی استفاده می شود. این پایه ها شرایط رسیدن به گیاهان کوتاه قد و قوی را فراهم می کند. در پیوند زنی میان پایه، عارضه های پیوندی برطرف می شود و زخم های ایجاد شده در ریشه، تنه و شاخه به خوبی ترمیم می گردد. در این پیوند محصول دهی سریع تر از قبل آغاز می شود.

وقتی که سلول های محل اتصال رشد می کنند، محیط بین پایه و پیوندک به شکل موفقیت آمیز پر می گردد. زمانی که نسج بین پایه و پیوندک ایجاد شد، یک طبقه از سلول های تولید کننده شکل گرفته و این طبقه به تشکیل آوندهای چوبی منتهی می شود. این وضعیت تداعی کننده قسمت کامبیوم یک درخت معمولی است. در قسمت بیرونی نیز شاهد آوندهای آبکش هستیم. با این آوندها قسمت پایه و پیوندک به یکدیگر به خوبی متصل شده اند.

گیاهان دو لپه ای در زمینه پیوند زدن درخت شانس بیشتری دارند و گیاهان تک لپه ای اگر موفق به جوش خوردن پیوندک و پایه شوند، این پیوند فقط یک سال عمر خواهد نمود. برای این مثال می توان درخت خرما را یادآوری کرد. این درخت تک لپه ای بوده و ساختمان ثانوی و طبقه تولید کننده در آن وجود ندارد.

در این اتصال دو قسمت پایه و پیوندک در تماس کامل با یکدیگر قرار می گیرند. علاوه بر این اتصال، وضعیت زیستی دو گیاه نیز باید به یکدیگر شبیه باشد. یعنی سازگاری لازم بین آن ها وجود داشته باشد. این موضوع برای پیوند زدن درختان اهمیت دارد و میزان عمر پیوند را افزایش می دهد.

به عنوان مثال دو درخت به و گلابی خصوصیات مشابه زیادی با یکدیگر دارند و در عمل پیوند درخت موفق تر هستند. این دو درخت به تشکیل یک درخت قوی و پر محصول منتهی خواهند شد. عدم تجانس در درختان مانع مهم و موثری برای عدم موفقیت در پیوند زدن درخت است.

به عنوان مثال گاهی بین دو درخت سیب پیوند زنی انجام نمی گیرد. چون بافت یک درخت بسیار نرم بوده و بافت دیگری از نوع زبر و سخت می باشد. پیوند زدن درختان فقط به شکل تجربی قابل انجام است. یعنی نمی توان در مورد آن حدس و گمانی ارائه نمود. اگر درخت های پیوندی دارای جنس مشترک هستند، می توان به پیوند زدن آن ها امیدوار بود.
برای انجام پیوند درخت فرسوده باید ریشه درخت همچنان فعال و جوان باشد.
گاهی برای تقویت از پیوند زدن استفاده می شود. در واقع با عمل پیوند کمبود شیره جبران می شود. این کمبود شیره با پیوند زدن یک درخت ریشه دار انجام می گیرد.
گاهی برای ترمیم درختان از روش پیوند بهره مند می شوند. یعنی درخت پایه بیش از اندازه دچار صدمه و آسیب شده و ناگزیر به پیوند هستید.
عدم سازگاری با محیط نیز می تواند دلیلی بر پیوند زدن درخت باشد. در این شرایط درخت بر روی پایه سازگار با محیط پیوند زده می شود. به عنوان مثال اگر درختی قادر به تحمل خاک مرطوب نیست، آن را بر روی گونه درختی پیوند می زنند که آن گونه قادر به تحمل خاک مرطوب باشد.
در مواردی نیز از عمل پیوند برای اعتدال در رشد استفاده می شود. ضعف یا قدرت ریشه با عمل پیوند به وضعیت اعتدال می رسد.
با عمل پیوند رسیدن به مرحله ثمردهی را زودتر تجربه می کنید.
زمان پیوند زنی درختان میوه
پیوند قرین با زمان پویایی درخت انجام می شود. بنابراین در دوران استراحت و خواب گیاه نمی توان پیوند را انجام داد.
در پیوند نباتات باید میزان شیره را در نظر گرفت. چون این اتصال در مواقع بالا بودن شیره انجام نمی گیرد.
دمای بالا نیز می تواند پیوندک را خشک و نابود کند.
اگر دما کمتر از ۱۰ درجه سانتی گراد باشد، سلول های پیوندک غیر فعال می شوند و دیگر پیوند انجام نخواهد شد. فصل بهار قبل از اینکه شیره گیاه فراوان شود، زمان مناسبی برای پیوند زدن درخت می باشد. اواخر تابستان و احتمالاً ابتدای فصل پاییز نیز بازه زمانی مناسب برای پیوند است. این زمان قبل از وقوع یخبندان می باشد.