اضطراب اجتماعی چیست؟ افراد مبتلا به این اختلال، ترسی غیر منطقی از تماشا شدن، قضاوت شدن، خجالت زده شدن و تحقیر شدن دارند. گاهی اضطراب و ناراحتی به قدری شدید می‌شود که عملکرد روزانه را مختل می‌کند. اختلال اضطراب اجتماعی، از رایج‌ترین اختلالات روانشناختی است؛ به طوری که بیش از ۱۳ درصد از جمعیت عمومی علایم آن را در زندگی خود تجربه می‌کنند. نبود تعادل در ساختار شیمیایی مغز با این اختلال مرتبط است. ممکن است تغییر میزان انتقال دهنده عصبی سروتونین (ماده‌ای شیمیایی در مغز که خلق و هیجانات را تنظیم می‌کند) در ایجاد این اختلال نقش داشته باشد.فعالیت بیش از حد یک ساختار مغزی که آمیگدال نامیده می‌شود نیز با این اختلال مرتبط است. افراد مبتلا، مستعد فوبیا هستند که به دنبال آن دچار اضطراب زیادی خواهند شد. چندین عامل محیطی نیز ممکن است خطر ایجاد این اختلال را افزایش دهند. این عوامل محیطی شامل موارد زیر می‌شوند:داشتن یک والد انتقادگر، کنترل کننده یا بیش از حد مراقب، اذیت و آزار شدن در کودکی، تعارضات خانوادگی، سوءاستفاده جنسی، داشتن خلق و خوی خجالتی در دوران کودکی افراد مبتلا به این اختلال می‌دانند که ترسشان تناسبی با شرایط واقعی ندارد اما قادر به کنترل ترس خود نیستند. ممکن است این ترس محدود به نوع خاصی از موقعیت یا عملکرد اجتماعی باشد یا اینکه در تمام موقعیت‌ها اتفاق بیفتد. برخی موقعیت‌هایی که به طور رایج ایجاد بحران می‌کنند شامل موارد زیر می‌شود:تعامل با غریبه‌ها، برقراری تماس چشمی و شروع بحث این اختلال می‌تواند فعالیت‌های کاری و درسی شما را مختل کند. شروع زندگی و فعالیت در مکانی جدید، یافتن دوست، کنفرانس دادن و غذا خوردن در جمع همگی برای افراد مبتلا به این اختلال بحران محسوب می‌شود.