زخم سوختگی:
پوست،وسیع ترین ارگان بدن است که به عنوان سد مکانیکی در مقابل میکروارگانیسم ها عمل می کند و مانع از چسبیدن آنها به بدن و رشد و نفوذ آن ها به محیط داخلی میگردد.

بعد از سوختگی ها، فعالیت محافظتی پوست از بین میرود و پروتئین های منعقد شده در زخم سوختگی که خون رسانی کافی ندارند محیط مناسبی را برای رشد میکروارگانیسم ها تشکیل می دهند.
_تجمع باکتری ها بر روی محیط زخم سوختگی می تواند باعث رها شدن میکروارگانیسم ها یا سم آن ها به داخل خون شود و سپتیسمی ایجاد نمیاد.
_باکتری های موجود در زخم برای دریافت اکسیژن و غذا با سلولهای زخم رقابت میکنند و علاوه بر ان محصولات سمی متابولیسم خود را به داخل محیط آزاد می نمایند.
_عفونت باکتریال میتواند باعث افزایش سایتوکینها و کاهش فاکتور رشد شده و درنتیجه التهاب را افزوده و بهبودی زخم را به تعویق بیندازد.
_استفاده از آنتی بیوتیک های سیستمیک در سوختگی موثر نیست،چرا که بافت سوخته،بافتی غیر زنده و بدون خون رسانی است و در نتیجه گلبولهای سفید،آنتی بادی ها و آنتی بیوتیک ها نمی توانند از طریق جریان خون به آنجا برسند و بنابراین محل مناسبی برای رشد میکروارگانیسم ها می باشند.
به همین جهت برای کنترل عفونت در این زخم ها،حتما باید از آنتی بیوتیک های موضعی استفاده شود.

_انواعی از آنتی بیوتیک ها و آنتی سپتیک های موضعی
_کرم سیلور سولفادیازین
بر روی عوامل باکتریال گرم مثبت و گرم منفی موثر بوده و در عفونت های ناشی از استافیلوکوک اورئوس / اشریشیاکلی / کلبسیلا / سودومونا / انتروباکتر / پروتئوس و کاندیدا مورد استفاده قرار میگیرد.
این پماد حلالیت خوبی در آب نداشته و بنابراین در زخم نفوذ نمی کند.
میتواند در بیمار ایجاد لوکوپنی کرده و دربیمارانی که کمبود G6PDدارند،آنمی ایجاد می نماید.

سایر عوارض ایجاد شده:
_اسیدوز متابولیک
_اختلال عملکرد تنفسی
_دیسکرازی خونی