ورق روغنی، ورقی است که طی فرآیند نورد سرد تولید می شود و نامگذاری آن به دلیل ظاهر درخشان و براق این ورق است وبا ورق سیاه از نظر ظاهری متفاوت است وقابلیت لعاب کاری دارند . روغن کاری ورق پس از اتمام مراحل نورد آن انجام می گیرد تا بدین وسیله مقاومت آن در برابر خوردگی و زنگ زدگی بالا رود. ورق روغنی ظاهر یکدست و کیفیت بالایی دارد، از این رو در تولید محصولاتی که ورق در ظاهر آنها دیده می شود، انتخاب آنها نسبت به ورق سیاه در ارجحیت قرار دارد.
برای تولید ورق روغنی ابتدا ورق سیاه با ضخامت بالاتر اسیدشویی میشود یعنی پولکهای سطح ورق که باعث ایجاد رنگ سیاه روی آن شده اند از بین میرود و سپس با انجام مرحله نوردکاری سرد به ورق روغنی تبدیل میشود که میتوان کلیه این مراحل را به صورت زیر خلاصه کرد.استفاده از نورد سرد در تولید ورق روغنی موجب بالا رفتن کیفیت ظاهری ورق های نورد شده می شود. به همین علت از این ورق ها در مواردی که ورق ظاهر جسم را تشکیل می دهد بیشتر استفاده می شود. ورق های روغنی بسته به آلیاژی که در آنها به کار رفته و همچنین عملیات حرارتی صورت گرفته بر روی آنها به سه دسته کلی تقسیم می شوند. ورق های روغنی ST12 معمولی. نیمه کشش ST13 و فوق کشش ST14 هستند.قیمت آن تحت تاثیر عواملی مثل ضخامت وابعاد می باشد.
ورق روغنی برعکس ورق سیاه است و هرچی ST بیشتر باشد نرم تر میباشد و هرچی ST کمترباشد کشش آن بیشتر است.
دلیل روغنکاری در طی فرآیند نورد سرد را باید بگویم که فرآیند روغنکاری که همان افشانه کردن یک روان ساز روی ورق و فولادی و غلتک انجام می شود، دلایل و اهداف متعددی دارد همچون: کاهش نیروی نورد، کاهش استهلاک غلتک، کاهش اصطکاک غلتک و ورق، تولید سطح صافتر، جلوگیری از زنگ زدن ورق و کاهش دمای غلتک را دنبال می کند. اندازه روغن و سرعت ورود آن به سیستم نورد باید بسیار دقیق و حساب شده باشد، زیرا میزان کم آن نمی تواند اهداف را پوشش دهد و میزان زیاد آن ممکن است باعث جدایی غلتک و ورق گردد و یکدست بودن فرآیند را مختل نماید.