گردو در خاکهای رسی سنگین و مرطوب رشد مناسبی ندارد ، وجود خاکهای نیمه سنگین از نوع شنی رسی و لومي برای پرورش گردو مناسب است و عمق خاک باید حداقل ۳ متر باشد. درختان گردو در خاکهائی با بافت لومی یکدست و با عمق زیاد بیشترین محصول را تولید می کنند. این خاک ها ترکیبی بهینه از نفوذپذیری همراه با حفظ آب و تهویه اطراف دارند. خاکهای لومی نسبت به خاکهای شنی به دلیل ویژگی حاصلخیزی آنها و حفظ بهتر رطوبت ارجح بوده و امکان مدیریت بهتر آبیاری را دارند. همچنین نسبت به خاکهای رسی ـ لومی و خاکهای سیلتی رسی، لومی و خاکهای رسی برتری دارند. زیرا امکان زهکشی و تهویه در این گونه خاکها به رطوبت بیشتر از خاکهای ریز بافت است. حداكثر شوری براي گردو ۴ میلی موس بر سانتی متر است. اسیدیته مناسب ( pH ) برای پرورش گردو حداقل ۵/۶ و حداکثر ۵/۷ باشد. خاکهای ایران غالباً دارای pH بالا بوده که کاهش آن یکی از اساسی ترین راهکارها برای برطرف کردن نیازهای غذائی گیاهان به منظورتسهیل در جذب مواد غذائی می باشد.