دفاتر تجارتی در موارد دعوای تاجری بر تاجر دیگر، در صورتی که دعوی از محاسبات و مطالبات تجارتی حاصل شده باشد، دلیل محسوب می شود مشروط بر اینکه دفاتر مزبوره مطابق قانون تجارت تنظیم شده باشد. ضمانت اجرای این تکلیف چنان است که هر بازرگانی که به دفاتر او استناد شده است، از ابراز دفاتر خود امتناع نماید و تلف یا عدم دسترسی به آن را هم نتواند ثابت کند، دادگاه میتواند آن را از ادله مثبته اظهار طرف قرار دهد. البته صرف عدم ابراز دفاتر تجاری، دلیل مثبت اظهار طرف مقابل نیست بلکه قاضی باید به سایر مدارک و دلایل نیز توجه کرده و در صورتی که عدم ابراز دفاتر را موثر در مقام دانست، آن را از جمله دلایل مثبته قرار دهد. (رای وحدت رویه، شماره۶۲، مورخ ۱۳۵۱/۱۱/۱۱ هیئت عمومی دیوان عالی کشور)