“شکاریم یک سر همه پیش مرگ” مجموعه‌ای از “جستارها، گفتارها و نوشتارها” را به قلم “شاهرخ مسکوب” دربردارد. بخش اول کتاب به عقل، معنا و نقش آن در تفکر ناصرخسرو اختصاص دارد و سپس بحث شعر متعهد فارسی در دهه های سی و چهل شمسی و همچنین کنگره نویسندگان ایران و مثال‌هایی از اشعار ایدئولوژیک به همراه نقد و تفسیر آنها آورده شده است. در این قسمت به طور ویژه مرغ آمین از نیما یوشیج و شعر زندگی از احمد شاملو مورد بررسی قرار گرفته است. دانش “شاهرخ مسکوب” و همچنین مشاهده دقیق و متناسب با محتوای او حیرت‌انگیز است. یکی از دلایل این شگفتی، اجتناب او از تعصب‌ورزی است؛ چرا که “مسکوب” به طور خاص پیرو هیچ ایدئولوژی نیست و دیدگاهش، دیدگاه مشاهده‌گرانه با فاصله معقول از مسئله مورد بحث است.

در “شکاریم یک سر همه پیش مرگ” یادداشتی پیرامون خاطرات رزمندگان حزب توده وجود دارد که آن هم کاملا غیرمغرضانه و به دور از تعصب نوشته شده است. “شاهرخ مسکوب” درباره‌ی فقدان احساسات و تجربیات شخصی در خاطرات این مبارزان و نیز دگردیسی آنها به جزم‌گرایی و خلاصه شدن زندگیشان در ایدئولوژی بحث می‌کند.

“شاهرخ مسکوب” همواره اذعان داشت که بیش از اینکه یک پژوهشگر باشد، خود را جستارنویس می‌داند، بنابراین نوشته‌هایش بیش از آنکه مجموعه‌ای از گفته‌ها یا مصادیق حرفه‌ای باشد، حاوی بینش‌های عمیق و گزیده‌هایی از اندیشه‌های اوست.

او در بخشی از کتاب که شامل یادداشت‌های شخصی و خاطرات اوست، گفت‌وگوهایش با هوشنگ ابتهاج، بهمن محصص، مرتضی کیوان، سیاوش کسرایی و دیگران را قید کرده و به بیان سخنان و نظریه‌هایی که در این گفت و شنودها پیرامون شعر و هنر و ادبیات مطرح می‌شده، پرداخته است.