درخت انار: انار درخت کوچکی است که ارتفاع آن حداكثر تا 6 متر میرسد و در مناطق نیمه گرمسیری میروید. گلهای انار درشت به رنگ قرمز اناری ولی بی بو میباشد. میوه آن کروی با اندازه های مختلف دارای پوستی قرمز رنگ و یا زرد رنگ میباشد. رویهمرفته در حدود بیست نوع مختلف انار كه شامل واريته هاي بسيار متنوعي ميباشد در دنیا موجود است. انار از گياهان بومي ايران بشمار مي آيد، و امروزه به صورت وحشي در كليه سواحل درياي شمال و نقاط استپي معتدل نظير جنگلهاي غرب در لرستان، كردستان، بختياري و فارس ميرويد. ايرانيان از حدود سه هزار سال پيش با كشت انار آشنائي داشتند و با كشت مداوم آن در نقاط مختلف و مساعد آنرا به صورت اهلي درآورده و با سلكسيونهاي متعدد موفق به كشت ارقام پر محصول و مرغوب تجاري در كليه مناطق از جمله در نواحي حاشيه كوير مركزي ايران شدند. به گونه اي كه هم اكنون شهرهاي مستقر در اين مناطق از عمده ترين مراكز استقرار باغات انار ميباشند. مدیریت آبیاری و کوددهی باغات انار: انار درختی مقاوم به خشکی است اما آبیاری منظم سبب افزایش عملکرد این درخت می گردد. میزان آب آبیاری در باغات انار به عوامل متعددی همچون رقم، نوع خاک، روش آبیاری، فاصله کشت و حتی سن درختان دارد. معمولا در بهار تا اواسط اردیبهشت باغات انار را آبیاری نمی کنند، چرا که این تنش آبی سبب باز شدن گلهای بیشتری روی درخت شده و از رشد رویشی زیاد درخت جلوگیری می نماید. پس از آن در خاک های سبک هر 7-5 روز و در خاک های سنگین هر 12-10 روز یکبار آبیاری برای داشتن محصول مناسب لازم می باشد. فواصل آبیاری درختان انار برای رسیدن به بیشترین عملکرد باید در تابستان به حداقل برسد. آبیاری در اوایل زمستان در هوای سرد که منجر به یخ آب زمستانه شود برای از بین بردن آفات انار مانند لاروهای کرم گلوگاه بسیار اهمیت دارد. آبیاری دومی که در زمستان انجام می گیرد مربوط به اواخر زمستان است که عملیات شخم زدن و کودهی باغات پس از آن انجام می شود.